بسياري از والدين نسبت به مهارت‌هاي اجتماعي و فعاليت فرزندان‌شان در جمع، نگران هستند. بسياري از کودکان حتي از جمع‌هاي کودکانه نيز طرد مي‌شوند، زيرا از نظر ظاهر، گفتار، رفتار و حرکات با ديگران تفاوت دارند و به عبارتي هماهنگي لازم را ندارند.


در اکثر موارد اين ناکامي کودکان در شرکت در اجتماع ، منجر به ايجاد نوعي استرس و فشار روحي شده و باعث نگراني والدين مي‌شود.

به دليل اهميت موضوع در زندگي روزمره و آينده کودک در اينجا ، توصيه‌هايي را از نظر کارشناسان، به شما والدين گرامي ارائه مي‌دهيم:


- افراد معمولاً به ناهماهنگي و يا تفاوت يکديگر واکنش منفي نشان مي‌دهند.

وقتي مردم در کنار فردي احساس ناراحتي مي‌کنند که او تفاوتي با ديگران داشته باشد. چنانچه فرزند شما به راحتي نتواند با ديگران ارتباط بر قرار کند و يا دراجتماعات اختلال ايجاد کند ، از طرف ديگران پذيرفته نمي‌شود. شايد هم چالش‌هايي ايجاد مي‌کند که، موجب عدم پذيرش ديگران مي‌شود. مي‌دانيم که ممکن است، شما بگوييد اين طور نيست. اما بپذيريد که اين موضوعحقيقت دارد.

در جامعه براي هر فردي اتفاق مي‌افتد که گاهي در جمعي پذيرفته نشود يا مورد بي‌مهري واقع شود. در چنين صورتي اول از همه، خود فرد احساس راحتي نمي‌کند.

در بسياري از شرايط نيز خود ما تمايلي به برقراري ارتباط با ديگران نداريم. شايد اين اتفاق در مهد کودک، دبيرستان، دانشگاه و يا حتي محل کار ما و هر جاي ديگري رخ دهد.

بسياري افراد، صرف‌نظر از سن و سال ،وقتي با افرادي رو به رو مي‌شوند که از نظر ظاهري، مادي، تحصيلي و فرهنگي با آنها متفاوت هستند، احساس خوبي نداشته و مايل به برقراري ارتباط با آنها نيستند. در مواردي نيز اين عدم تمايل منجر به ناديده گرفتن به عدم دعوت در بازي و فعاليت‌هاي گروهي مي‌شود. مسئله اصلي در اين قسمت واکنش به تفاوت‌هاست، اما نحوه برخورد با اين تفاوت‌ها مسئله ديگري است که به طرق و شيوه‌هاي گوناگوني ابراز مي‌شود و نقش شما به عنوان والدين در اين ميان بسيار قابل ملاحظه است.


- به قابليت‌ها و تمايلات فرزندان بها دهيد.

بايد مهارت‌هاي اجتماعي کودکان را به تدريج پايه‌ريزي کرد. شايد کودک شما در رشته‌هايي مانند هنر، موسيقي، بازي و يا پياده روي استعداد و قابليت‌هايي داشته باشد.
گاهي اوقات والدين به اشتباه تصور مي‌کنند که براي اينکه جمع، فرزندشان را بپذيرد، بايد او را مانند ديگران بار بياورند. در صورتي که شما بايد آنچه در کودکتان وجود دارد و زمينه رشد دارد را يافته و پرورش دهيد

اگر از فوتبال بدش مي‌آيد اما قابليت‌هاي فعاليت‌هاي تيمي و گروهي را ندارد به پرورش آنچه واقعاً در وجود اوست بپردازيد، نه اينکه او را وادار به فوتبال کنيد.


- از پايين شروع کنيد تا موفقيت‌ها به تدريج حاصل شود.

وقتي با توافق فرزندتان هدفي را در نظر مي‌گيريد، او را وادار نکنيد تا به سرعت به هدف برسد، زيرا در چنين مواردي، اصولاً ناکامي ايجاد مي‌شود. رسيدن به هر هدفي با گام‌هاي کوتاه اما استوار دائمي و پايدارتر است.

سعي کنيد، اهداف کوتاه مدت و دست يافتني را براي فرزندتان تعيين کنيد تا با رسيدن به آنها انگيزه بيشتري براي ادامه مسير پيدا کند. در اين راه نيز، نيازهاي او را همواره به ياد داشته و توقع بيش از توان اونداشته باشيد.

وقتي وارد جمعي مي‌شود، انتظار نداشته باشيد با همه ارتباط برقرار کند. در گام اول، همين که سلام کند و يا حتي بتواند با يک نفر صحبت کند ،کافي است . به تدريج مي‌آموزد که با ديگران چگونه رفتار کند.


- همه انسان‌ها نياز به يادگيري و آموزش دارند.

ممکن است شما بخواهيد با والدين ديگر، معلمان، مدير و ناظم مدرسه نيز در مورد فرزندانتان صحبت کنيد. بسياري افراد در اين زمينه آگاهي لازم را ندارند، شايد هم نگران هستند که گفتار يا رفتار اشتباهي از آنان سر زند. شايد نمي‌دانند که، فرزند شما قادر به انجام چه کارهايي است و از عهده چه کارهايي بر نمي‌آيد.
نحوه صحيح ارتباط نياز به تمرين ،تکرار و خوش‌بيني دارد

در ضمن نياز به صرف زمان بسيار دارد. پس خود شما نيز که الگوي فرزندان هستيد، با کمترين بي‌مهري يا اشتباهي از صحنه خارج نشويد.
با هر مشکلي نه به عنوان يک مانع، بلکه به عنوان يک چالش قابل حل رفتار کنيد. بپذيريد که برخي افراد گرم و صميمي و آگاه از مهارت‌هاي اجتماعي هستند و برخي ديگر ،اين‌گونه نبوده و نيستند و هرگز هم نخواهند بود و قابل تغيير هم نمي‌باشند. پس جهان و زندگي را همين‌ گونه که هست بپذيريد و اين موضوع را به فرزندان نيز آموزش دهيد.


- ارتباطات اجتماعي فرزندان را از سنين کم به آنها آموزش دهيد.

برخي والدين تصور مي‌کنند، فرزندشان در کودکي مشکلاتي در زندگي و برقراري ارتباطات اجتماعي دارد که با گذشت زمان به خودي خود بر طرف مي‌شود. در صورتي که اين طور نيست و اگر هم باشد ،حل اين مسائل مستلزم پرداخت بهاي سنگين و ضربات روحي بسيار است. پس سعي کنيد کودکان را از سنين پايين ،وارد دنياي اجتماعي کنيد. مهد کودک نيز يکي از اين نمونه‌هاي گروه‌هاي اجتماعي است.


- از نکات منفي فاصله بگيريد.

بر ناتواني‌هاي فرزندتان تأکيد نداشته باشيد. اين کار به اعتماد به نفس و عزت نفس او خدشه وارد مي‌کند.

بدانيد که، هر کودکي نقاط قوت و نقاط ضعفي دارد. شايد فرزند شما برخي از کارهاي ديگران را نتواند انجام دهد، اما استعدادهايي نيز دارد که ديگران از آن بي‌نصيب هستند. سعي کنيد بر آنچه مي‌خواهد و مي‌تواند انجام دهد تمرکز و تأکيد داشته باشيد. ممکن است اين موارد براي زندگي او کافي نباشند. اما بقيه موارد را نيز به تدريج خواهد آموخت.